II – 6: Samooszukiwanie się. Dlaczego okłamujemy samych siebie? Piotr Urbańczyk

Zanim oszukiwanie samego siebie zdobyło zainteresowanie jakiegokolwiek przedstawiciela nauk empirycznych, cieszyło się zainteresowaniem filozofów. W kolejnym wykładzie z cyklu „Granice nauki. Zmuszamy do myślenia” zarysowano filozoficzne rozważania na temat samooszustwa, by na ich tle przedstawić modele tego zjawiska, które można tworzyć w obrębie neuronauki poznawczej.

Komentarz organizatorów:
„W nauce ciągle wiele się dzieje — fizycy identyfikują kolejne cząstki elementarne, neuronaukowcy coraz dokładniej wyjaśniają działanie mózgu, zwierzęta uczone są językowej komunikacji, pojawiają się coraz bardziej precyzyjne ewolucyjne scenariusze rozwoju naszego gatunku.

Popularyzacja nauki nie powinna prowadzić wyłącznie do przytaczania kolejnych odkryć i hipotez. Nie powinna nauki trywializować i bazować na szokowaniu odbiorców, tylko zmuszać ich do myślenia.

Dzięki naukowym badaniom na wiele odwiecznych filozoficznych pytań (co istnieje? czym jest umysł? czy umysł tworzy rzeczywistość? co różni ludzi od zwierząt? czy można rozmawiać ze zwierzętami? skąd pochodzi człowiek? jak powstał Wszechświat? czym jest życie i czy może istnieć na innych planetach?) można podawać coraz bardziej złożone odpowiedzi. Jak ważne dla każdego z nas są odpowiedzi na te pytania, pokazują sukcesy ich popkulturowych nawiązań w filmie czy literaturze.

W serwisie GraniceNauki.pl oraz w cyklu popularnonaukowych wykładów „Granice nauki” nie stronimy od filozoficznego kontekstu odkryć naukowych. Nie unikamy trudnych pytań. Wręcz przeciwnie — sami ich szukamy i zmuszamy wszystkich do zastanawiania się razem z nami nad odpowiedziami na te pytania. Zmuszamy do myślenia”.

Więcej informacji:
http://www.granicenauki.pl/