Emisyjna tomografia pozytonowa (PET)

Pozwala z dobrą rozdzielczością przestrzenną (rzędu ok. 0,5 mm) wnioskować o aktywności mózgu na podstawie zwiększonego transportu krwi do obszarów zaangażowanych w określone zadanie. Bezpośredniemu pomiarowi podlega promieniowanie emitowane przez wstrzykiwany do krwiobiegu badanej osoby znacznik z radioaktywnym izotopem. W eksperymencie z wykorzystaniem PET Maurizio Corbetta i współpracownicy odkryli, że górne obszary kory ciemieniowej oraz czołowej wykazują zwiększoną aktywność podczas przenoszenia ogniska uwagi. Ten opublikowany w 1993 r. wynik stanowi jedną z podstaw wciąż aktualnej teorii czołowo-ciemieniowej sieci uwagowej. Dziś ze względu na szereg trudności metoda ta nie jest zbyt popularna. Po pierwsze, ponieważ okres połowicznego rozpadu substancji promieniotwórczej jest krótki, przygotowywana musi ona zostać w cyklotronie tuż przed badaniem. Po drugie, ze względu na konieczność jej wstrzyknięcia, metodę tę trudno uznać za całkowicie nieinwazyjną. Wreszcie po trzecie, ze względu na słabą rozdzielczość czasową (czyli częstotliwość uzyskiwania kolejnych obrazów) projektowanie eksperymentów ujawniających funkcjonowanie struktur mózgowych stanowi dla badaczy spore wyzwanie.

MH