Dlaczego reklamy na nas działają?

Nieżyjący już amerykański psycholog społeczny polskiego pochodzenia Robert Zajonc pod koniec lat 60. XX w. przeprowadził eksperymenty, w których osoby badane odgadywały, czy słowa takie jak „KADIGRA” i „DYLIKALI” w języku tureckim mają znaczenie pozytywne czy też negatywne. Badani nie znali tureckiego, więc nie wiedzieli, że słowa te są zmyślone. Okazało się, że im częściej dane słowo było powtarzane, tym bardziej badane osoby były skłonne do przypisywania mu pozytywnego wydźwięku. Podobną prawidłowość zaobserwowano w przypadku ekspozycji innych danych – np. nieznanych uczestnikom chińskich ideogramów. Zjawisko to Zajonc nazwał efektem czystej ekspozycji. Polega on na zmianie ustosunkowania emocjonalnego do danego obiektu wraz ze zwiększającą się liczbą kontaktów z nim. Innymi słowy, im więcej razy spotykamy się z czymś, tym bardziej doświadczenie to oceniamy jako pozytywne. Odkrycie efektu czystej ekspozycji stało się impulsem do dyskusji nad relacjami afektu i poznania. Sam Zajonc bronił stanowiska, że w naszym życiu to emocje wiodą prym nad rozumem. ©

TP